Րոպեներ  առաջ  համալսարանից  դուրս  եմ  գալիս,  որ  տուն  գամ  ու  ճանապարհին`  աշխարհագրականի  շենքի  մոտ  բազմաթիվ  մարդիկ  եմ  տեսնում:  Հավաքվածների մեծամասնությունը  ուսանողներ  էին  ու  դատելով  նրանց  ուրախ  դեմքերից  մտածեցի  ինչ-որ  միջոցառում  է:  Սակայն  ինչպես  պարզվեց  <<Դեպքի>>  վայրում  կային  նաև  փրկարար  ծառայության  աշխատակիցներ,  հրշեջներ, ոստիկաններ:  Ահազանգ  էր  ստացվել,  որ  շենքում  պայթուցիկ    կա  ու  հայտարարվել  էր  արտակարգ  իրավիճակ:  Մինչ  ոստիկանները  լարված  պայթուցիկն  էին  որոնում  ու  փորձում  կարգավորել  իրավիճակը,  սրամիտ  ուսանողները  շենքի  դիմացից  տուն  չին  գնում  ու  ուրախ  կատակներ  էին  անում:  Ստորև  ներկայացնում  եմ  լսածներիցս  մի  քանիսը.
<<Երանի  տռաքվեր,  մի  տարի  դասի  չինք  գա>>
<<Տո  դրանից  ինչ  օգուտ, այ  որ տռաքվելուց  իմ  ուզած  մի  երկու  դասախոս  էլ  մեջը  լինեին,  շաաաատ լավ  կլիներ>>
<<-Արի  տուն  գնանք:  -Չէ  սպասի,  ուզում  են  հրավառությունը  վայելեմ>>
<<Պատկերացնում  եք,  մեկել  մեր  դեկանը  թռնումա  օդ>>…
Նման  սպասումներով  ուսանողները  երևի  դեռ  երկար  կսպասեն,  իսկ  ես  տուն  եկա,  լիքըըըըըըը  գիրք  ունեմ  կարդալու…